حساب های با تاخیر

رفتم تا جا باز شود برای قدم های دو نفره تان

آخر جاده پشت سرم  را نگاه کردم،

صدای پای ممتد از اول راه قطع شده بود

تنها جا پای قدم های یک نفر بود

قدم های یک نفره ی یک نفره ی یک نفره

با یک حساب دو دو تا چهارتایی

با قدم های خودم خالص میشد دونفر ....

تمام عیار

سکوتم را با تمام حرفایش به میان آوردم

تک تک نفس های مانده در گلویم را عمیق تر کشیدم

ستارگان کوچک آسمان را با تمام عظمتشان واسطه قرار دادم

پلک های سنگین خواب رفته ام را بیدار نگاه داشتم

با قدقامت سروهای قد برافراشته ندای قلبم را بلندتر فریاد کشیدم

طلوع تمام رویاهایم را به نظاره نشستم

.

.

.

اما تمام تمام عیارهایم

کم بودند برای یک نگاه تمام عیار تو