قاب سه در چهار

چن روزیست قاب سه در چهاری در خیالم آویزان شده است. تمامش را با تمامی جزییات تجسم کرده ام. لباس هایت، صورتت، لبخند ظریف روی لب هایت، عطر ملایمت، حتی صدای گام هایت، تعداد گام هایت و حتی رز قرمز در دستت را یک یه یک ترسیم کرده ام. از هر دوازده رنگ مداد رنگی ام تمام و کمال استفاده کرده ام. حتی مدادسیاه دست نخورده را برای موهایت، و شاید مداد کوچک قرمز تمام شد. رز این مرتبه قرمزتر از همیشه است. 

خودم هم چن روزیست روی پله ها یخ بسته ام. سرمای هوا را هیچ چیز و هیچکس جز خودت گرم نخواهد کرد. تا صدای قدم هایت را نشنوم از زمین جدا نخواهم شد. تو میای و حال و هوایم جان خواهد گرفت.... 

ساعتم باران خورده است. به تندی گذشته کار نمی کند. نمی دانم تو با کدام ساعت قرارمان را تنظیم کرده ای... می ترسم از خواب ماندن ساعت تو و شاید خواب ماندن خودت.دو سه روزیست دلهره ساعت 9 یا ده یا ....دارم. خواب بر چشمانم حرام شده. نمی دانم آشوب دلم برای چیست..آمدنت.......دیر آمدنت ......و یا ........ 

نه حتما خواهی آمد.امشب فکرم، قلبم و تمام وجودم خبر آمدنت را میدهند. حتی سکوت محض امشب مژده آمدنت را میدهد. مثل همیشه آرام و مهربان، با لبخند روی لب هایت و با غم در چشمانت. فردا روز موعود خواهد بود......در انتظار آمدنت هستم......انتظار را تمام کن.....بیا تا در این انتظار کشنده جان نداده ام...آمدنت را ایمان دارم..تنها فاصله را کمی زودتر کم کن... 

روز دیگر را هم چشم به راه خواهم ماند...فردا خواهی آمد.  

قهوه تلخ

دوست دارم   

. 

. 

..

و شاید این دفعه غلیظ تر، بدون هیچ چاشنی  

میترسم تلخیش تو را بزند  

روحانی به بهشتی آمد.

روحانی: سانتریفیوژ بچرخد، اما چرخ زندگی مردم و اقتصاد هم بچرخد.  

روحانی: نه تنها انرژی هسته‌ای، بلکه فناوری هسته‌ای و نه‌تنها فناوری هسته‌ای، که حتی غنی‌سازی حق مسلم ماست؛ اما در کنارش پیشرفت و توسعه هم حق مسلم ماست. بهبود معیشت مردم و رفاه مردم هم حق مسلم ماست. شکستن و ویران کردن ساختمان منحوس تحریم ظالمانه هم حق مسلم ماست. 

روحانی : دانشجویان ما دیده‌بان علم و سیاست هستند. هر کجا که دانشجو ببیند حرکتی در این کشور اعم از دولت یا هر نهاد دیگری از مسیر عقلانیت، خردورزی و منافع ملی فاصله می‌گیرد، صدای رسای دانشجو برای جلوگیری از انحراف بلند خواهد بود.

 

امروز دوباره حس زنده بودن 

حس امید در ایران 

حس امید در میان دانشجویان 

حس دانشجو بودن را داشتم 

روز دانشجو مبارک

آنشرلی

  

" آنه "تکرار غریبانه ی روزهایت چگونه گذشت؟

وقتی روشنی چشمهایت در پشت پرده های مه آلود اندوه پنهان بود

بامن بگو از لحظه لحظه های مبهم کودکیت

از تنهایی معصومانه ی دستهایت

آیا می دانی که در هجوم درد ها و غم هایت

و در گیر و دار ملال آور دوران زندگیت

حقیقت زلال دریاچه ی نقره ای نهفته بود

" آنه" اکنون آمده ام تا دست هایت را

به پنجه ی طلایی خورشید دوستی بسپاری

در آبی بیکران مهربانی ها به پرواز درآیی 

و اینک " آنه" شکفتن و سبز شدن در انتظار توست... در انتظار توست